Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

verborum conformatio

  • 1 conformatio

    conformātĭo, ōnis, f. [id.], a symmetrical forming or fashioning, conformation, shape, form (freq. in the philos. and rhet. writings of Cic.; elsewhere rare).
    I.
    Prop.:

    lineamentorum,

    Cic. N. D. 1, 18, 47:

    qualis sit (animus) in ipso corpore, quae conformatio, quae magnitudo, qui locus,

    id. Tusc. 1, 22, 50:

    membrorum,

    id. N. D. 2, 33, 85:

    quaedam et figura totius oris et corporis,

    id. de Or. 1, 25, 114:

    theatri,

    Vitr. 5, 6.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.:

    vocis,

    expression of voice, Cic. de Or. 1, 5, 18:

    verborum,

    arrangement, id. ib. 1, 33, 151:

    verborum et sententiarum,

    id. ib. 3, 52, 201:

    conformatio et moderatio continentiae et temperantiae,

    conformation, id. Off. 3, 25, 96:

    animi, i. q. notio,

    an idea, notion, conception, id. N. D. 1, 38, 105.—Also without animi, Cic. de Or. 2, 87, 357; id. Top. 5, 27.—
    B.
    Esp., in rhet., a figure of speech, Cic. Brut. 37, 140; Quint. 9, 1, 4; 9, 2, 1.—
    2.
    In later rhett. esp., a prosopopœia, Auct. Her. 4, 53, 66; Prisc. p. 1340 P.

    Lewis & Short latin dictionary > conformatio

  • 2 conformatio

    conformātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] conformation, configuration, disposition, forme, arrangement. [st2]2 [-] idée, concept, représentation, image. [st2]3 [-] prosopopée (fig. de rhét.).
    * * *
    conformātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] conformation, configuration, disposition, forme, arrangement. [st2]2 [-] idée, concept, représentation, image. [st2]3 [-] prosopopée (fig. de rhét.).
    * * *
        Conformatio, Verbale. Cic. Le traict et disposition des membres, Forme.
    \
        Collocatio, conformatioque verborum perficitur in scribendo. Cic. L'art de bien asseoir les mots.

    Dictionarium latinogallicum > conformatio

  • 3 conformatio

    cōnfōrmātio, ōnis, f. (conformo), die entsprechende Gestaltung (Form, Gestalt) od. Bildung, I) eig.: theatri, Vitr.: lineamentorum, Cic.: c. quaedam et figura totius oris et corporis, Cic.: membrorum, Gliederbau, Veget. mil. – II) übtr.: 1) im allg., m. obj. Genet., vocis, richtige Tonsetzung, Cic.: verborum, richtige Wortfügung, Cic.: omnium officiorum, Cic. – m. subj. Genet., ratio quaedam conformatioque doctrinae, methodische u. geregelte Bildung, Cic. – 2) insbes.: a) als philos. t. t., conf. animi, auch bl. conf., ein Gebilde des Verstandes, Geistes, die Vorstellung, der Begriff, Cic. – b) als t. t. der Rhetor.: α) mit dem Zusatz sententiarum u. dgl., das rednerische Gebilde der Worte u. Gedanken, die Redefigur, conformationes sententiarum, Cic.: conformationes verborum ac sententiarum, Quint.: u. so c. orationis, Quint. – β) die Personendichtung, Prosopopöie, Cornif. rhet. 4, 66.

    lateinisch-deutsches > conformatio

  • 4 conformatio

    cōnfōrmātio, ōnis, f. (conformo), die entsprechende Gestaltung (Form, Gestalt) od. Bildung, I) eig.: theatri, Vitr.: lineamentorum, Cic.: c. quaedam et figura totius oris et corporis, Cic.: membrorum, Gliederbau, Veget. mil. – II) übtr.: 1) im allg., m. obj. Genet., vocis, richtige Tonsetzung, Cic.: verborum, richtige Wortfügung, Cic.: omnium officiorum, Cic. – m. subj. Genet., ratio quaedam conformatioque doctrinae, methodische u. geregelte Bildung, Cic. – 2) insbes.: a) als philos. t. t., conf. animi, auch bl. conf., ein Gebilde des Verstandes, Geistes, die Vorstellung, der Begriff, Cic. – b) als t. t. der Rhetor.: α) mit dem Zusatz sententiarum u. dgl., das rednerische Gebilde der Worte u. Gedanken, die Redefigur, conformationes sententiarum, Cic.: conformationes verborum ac sententiarum, Quint.: u. so c. orationis, Quint. – β) die Personendichtung, Prosopopöie, Cornif. rhet. 4, 66.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > conformatio

  • 5 conformatio

    cōnfōrmātio, ōnis f. [ conformo ]
    1) вид, форма, устройство (oris et corporis C; theatri Vtr)
    2) построение, расположение ( verborum C)
    4) (тж. c. animi C) представление, понятие C
    5) ритор. риторическая фигура, оборот речи ( sententiarum ornamenta et conformationes C)
    6) ритор. олицетворение, просопопея rhH.

    Латинско-русский словарь > conformatio

  • 6 Konstruktion

    Konstruktion, I) Wortfügung, Wortfolge: verborum conformatio oder compositio (Verbindung eines Wortes mit dem andern). – consecutio verborum (logische Folge der Wörter). – II) die Veranschaulichung der Begriffe in der Mathematik: descriptio.

    deutsch-lateinisches > Konstruktion

  • 7 constructio

    constructĭo, ōnis, f. [construo], a putting or placing together, a joining together (in good prose; most freq. in Cic.; not in Quint.).
    I.
    Lit. (rare):

    lapidum,

    Sen. Cons. Polyb. 18 (37), 2.—
    II.
    Transf., an erecting, building, construction:

    hominis,

    Cic. Ac. 2, 27, 86: ejus (gymnasii), Traj. ap. Plin. Ep. 10, 40 (49), 2.—In plur., Pall. Nov. 22, 1. —
    III.
    Trop.
    A.
    Of discourse, a fit connection:

    verborum constructio et numerus,

    Cic. Or. 12, 37:

    oratio conformanda non solum electione, sed constructione verborum,

    id. de Or. 1, 5, 17; id. Brut. 78, 272; and absol.:

    nolo tam minuta haec constructio appareat,

    id. Or. 44, 150; Plin. Ep. 1, 16, 2.—
    B.
    In gram., grammatical connection, construction ( = conformatio verborum, Cic. de Or. 1, 33, 151), Prisc. p. 1061 sq. P. et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > constructio

  • 8 Bildung

    Bildung, I) die Handlung des Bildens, a) sinnlicher Dinge: formatio. figuratio. – B. von Namen, Wörtern, fictio nominum, vocum: die B. eines Staates, res publica constituenda (feste Begründung). – b) in Beziehung auf Geist u. Herz: cultus. – educatio. disciplina (durch Erziehung u. Unterricht). – institutio (Unterweisung in einem bestimmten Fache). – II) durch Bilden erlangte Beschaffenheit, a) von sinnlichen Gegenständen: conformatio (z. B. der Gesichtszüge, lineamentorum: der Wörter, verborum od. vocum). – figura. species. forma (Gestalt, w. s.): verb. conformatio et figura (z. B. totius oris et corporis). – b) von Geist u. Herz: cultus (im allg.). – humanitas (dieinnere u. äußere Veredlung des Menschen, bes. in bezug auf Sitten u. Umgang, Ggstz. inhumanitas, Mangel an Bildung); verb. cultus atque humanitas. ingenium cultum (gebildeter, veredelter Geist). – urbanitas (äußere seine B., insofern sie sich im geselligen Leben zeigt). – eruditio (durch Erziehung u. Unterricht erlangte B.). – doctrina (durch kunstgerechten Unterricht erlangte, gelehrte B.). – litterae (wissenschaftliche B., s. Cic. Tusc. 1, 3). – B. des Geistes, s. Geistesbildung. – eine wissenschaftliche B., optimarum artium scientia. – Länder, in denen mehr B. herrscht, terrae cultlores: (ein Mann etc.) von B., B. besitzend, s. gebildet: ohne B., s. ungebildet. – einen Anflug von B. haben, aliquā imbutum esse humanitate; von wissenschaftlicher, litteris leviter imbutum esse: eine gelehrte B. besitzen. optimarum artium [482] studiis eruditum esse: eine sehr seine B. besitzen, omni vitā atque victu excultum atque expolitum esse: gar keine B. besitzen, ab omni politiore elegantia abhorrere; a cultu atque umanitate longissime abesse (dieses z. B. von einem Volke): jmdm. eine geringe B. geben, humili cultu educare alqm: eine gelehrte, doctrinā alqm instruere; alcis animum doctrinā excolere: eine gelehrte, wissenschaftliche B. erhalten, doctrinā od. litteris erudiri: jmdm. seine B. verdanken, alcis praeceptis eruditum esse. Bildungsanstalt, s. Schule. – bildungsfähig, docilis (Ggstz. indocilis). Bildungsfähigkeit, docilitas (z. B. humana). Bildungsgeschichte, die früheste der Römer, prima Latinarum litterarum aetas. bildungslos, s. ungebi idet.

    deutsch-lateinisches > Bildung

  • 9 Bau

    Bau, I) das Bauen: aedificatio. exaedificatio. exstructio (Aufführung eines Gebäudes; exstr. schichtweiser Aufbau). – cultus. cultio. cultura (Bebauung, z. B. des Feldes). – opus publicum (die Bauarbeit, öffentliche Arbeit der Sträflinge). – ein Haus ist im Bau begriffen, domus aedificatur: mit dem B. von Gebäuden beschäftigt sein, in tectis moliendis occupatum esse: den B. eines Wegs verlangen, exigere viam: vor der Vollendung oder vor dem Anfang (Beginn) des Baues der Stadt, ante conditam condendamve urbem. – II) das Gebäude: a) im allg.: aedificium. opus (Werk, Bauwerk). – zu teuere, kostspielige Baue od. Bauten unternehmen, aedificando extra modum sumptu magnificentiāque procedere. – b) insbes., Höhle der Dachse u. Füchse: specus. – fovea (Grube). – cubīle (Lager). – III) die Art u. Weise, wie etwas gebaut oder zusammengesetzt ist: aedificatio. structura (Zusammenfügung). – conformatio (Bildung; beide des Körpers u. der Perioden). B. des Körpers, s. Körperbau, Körperbildung: der Perioden, s. Periodenbau: periodischer B. des Satzes, verborum quasi structura.

    deutsch-lateinisches > Bau

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»